''De leeuw is los''

Vanuit de hoogte keek de leeuw op de stad neer. Hij was jong, bang en nieuwsgierig. Beneden hem stond de kade vol mensen. Er werd naar hem gewezen en geroepen. Achter de mensen was de stadsmuur met de vele torens en poorten zichtbaar. En daarachter de grote, hoge huizen van de stad. Zijn kooi hing hoog in de lucht aan de takel van de stadskraan. Langzaam daalde de kooi richting een vrachtslee met paard. Met een zacht plofje kwam zijn kooi op de slee neer. De voerman klakte met zijn tong. Het paard zette zich schrap en de vrachtslee kwam in beweging. Mensen liepen met de slee mee, er waren veel kinderen bij. Er werd nog steeds naar hem gewezen, gejoeld en gelachen. Het maakte hem bang en hij was blij met de bescherming van de kooi. Over de keien van de kade en door een grote poort ging het de stad in.

Voorbij de poort sloeg de slee rechtsaf langs een prachtig gebouw met toren. Even later stopte de slee bij een grote muurtoren. De muurtoren had een lage toegang waarvoor zijn kooi werd neergezet. De deur van de toren ging open. Erachter werd een grote ronde ruimte zichtbaar. Er was een drinkbak en er was een houten nachthok getimmerd. Hij schrok toen opeens de voorkant van zijn kooi werd opengeschoven. Het duurde even voor hij de kooi uit durfde en voorzichtig de grote ronde ruimte in liep. Hij besnuffelde het nachthok en dronk water uit de drinkbak. Na weken in de krappe kooi was het heerlijk om in de grote ronde ruimte te zijn. Van blijdschap maakte hij dolle sprongen in de lucht en rende wild rond door de ronde muurtoren.

Lees meer.